ΜΑΡΟΚΟ

ΜΑΡΟΚΟ

Η χώρα καταλαμβάνει έκταση 745.000km² και οι ακτές της καλύπτουν 2.800km στον Ατλαντικό και 600km στην Μεσόγειο. Η βορινή πλευρά του Μαρόκου απέχει μόνο 16 χιλιόμετρα από τα στενά του Γιβραλτάρ και την Ισπανία. Το Μαρόκο έχει εναλλαγές τοπίων στην ενδοχώρα και στα παράκτιά του. Οι αμμώδεις εκτάσεις εναλλάσσονται από πεδιάδες και καταπράσινους κάμπους, σε αμμώδη οροπέδια και βουνά.
Αυτή όμως η γεωγραφική εναλλαγή τοπίων έχει και την επίδρασή της στην ιδιοσυγκρασία του πληθυσμού, από τους μπλε κατοίκους της ερήμου, γνωστοί ως «ΤΟΥΑΡΕΓΚ», τους ξανθούς με γαλανά μάτια κατοίκους των βουνών και τους καστανόχρωμους κατοίκους των αστικών κέντρων. Κάθε πόλη, κάθε τόπος έχει κρατήσει τις παραδόσεις, τη διάλεκτο, τις παραδοσιακές ενδυμασίες, την κουζίνα, τα ήθη και έθιμά τους.

ΤΟΥΑΡΕΓΚ

Πολλά έχουν ειπωθεί για την προέλευση αυτών των Βερβέρων, τους οποίους θεωρούσαν απόγονους σταυροφόρων, που είχαν απωθηθεί στο εσωτερικό της ερήμου ή ακόμα και των κατοίκων της μυθικής Ατλαντίδας και της βασίλισσας Αντινέας. Οι «καλυπτοφόροι άνδρες» ή «μπλε άνδρες», όπως αλλιώς λέγονται, από τα πολύ παλιά χρόνια, αποτελούσαν θέμα για τις πιο φανταστικές ερμηνείες. Η θρησκεία τους, ένας πολύ χαλαρός ισλαμισμός αναμειγμένος με τοπικά στοιχεία, οδηγεί σε παράξενα αποτελέσματα.

Οι άνδρες ΤΟΥΑΡΕΓΚ έχουν πάντοτε το πρόσωπό τους καλυμμένο, ενώ οι γυναίκες όχι. Και σχετικά με την προέλευση της καλύπτρας έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες. Η καλύπτρα είναι μια λωρίδα υφάσματος μήκους περίπου τριών μέτρων, η οποία τυλίγεται επιδέξια γύρω από το κεφάλι και το στόμα και καλύπτει ακόμα και τη μύτη. Το ύφασμα είναι μπλε σκούρο, βαμμένο με λουλάκι, όπως και οι φαρδείς μανδύες. Η βαφή αυτή αφήνει ένα μπλε ίχνος στο δέρμα των ΤΟΥΑΡΕΓΚ, οι οποίοι γι’ αυτόν τον λόγο ονομάζονται και «μπλε άνδρες».

Αρκετοί μύθοι θεωρούν τη χρήση της καλύπτρας σαν ένα γεγονός που οφείλεται ή σε στρατιωτικούς λόγους ή στην προσπάθεια των Τουαρέγκ να μη δείχνουν το πρόσωπό τους κατά τη διάρκεια των ληστρικών επιδρομών που διεξήγαγαν κάποτε. Αλλά αυτές οι αιτίες δε δικαιολογούν μια τόσο γενικευμένη συνήθεια που τηρείται τόσο αυστηρά ώστε να μην παραβαίνεται ούτε κατά τη διάρκεια του φαγητού και του ύπνου.

Όπως η χρήση της καλύπτρας, έτσι και η θέση της γυναίκας Τουαρέγκ αποτελεί μια τελείως ξεχωριστή εξαίρεση στον κόσμο του ισλαμισμού. Πραγματικά, οι γυναίκες αυτής της παράξενης και ιδιόρρυθμης φυλής απολαμβάνουν μεγάλο σεβασμό, απόλυτη ελευθερία και πλήρη ισοτιμία με το ανδρικό φύλο. Αυτά τα προνόμια τα αξίζουν οι γυναίκες, επειδή είναι θεματοφύλακες των πιο αμιγών παραδόσεων, της προφορικής λογοτεχνίας, των τραγουδιών και των μύθων. Και στην τελετή του γάμου επίσης επικυρώνεται ο σεβασμός με τον οποίο η φυλή περιβάλλει τη γυναίκα.

Πολύς λόγος έχει γίνει για μια «αυλή του έρωτα» (αχάλ είναι η ονομασία στην τοπική διάλεκτο) και αποτελεί κάποιο τοπικό έθιμο. Για να συμμετάσχουν στο «αχάλ» οι Τουαρέγκ είναι άξιοι να κάνουν πολλά χιλιόμετρα με την καμήλα, φορούν τα καλύτερά τους ρούχα. Εκεί, πολλοί νέοι συνάπτουν ερωτικές σχέσεις, των οποίων όμως οι εκδηλώσεις είναι δυνατόν να μην ξεπεράσουν τους κανόνες της κοσμιότητας. Από αιώνες τώρα το Μαρόκο δέχθηκε στους κόλπους του πολλούς πολιτισμούς όπως τους Φοίνικες, τους Καρχηδόνιους, τους Ρωμαίους, τους Βάνδαλους και άλλους. Η δε Αραβική κατοχή από τον 7ο αιώνα μ.Χ. θα ανατρέψει την ιστορική ροή της χώρας, με την ίδρυση δυναστιών όπως: Ιδρίσιδες, Αλμοραβίδες, Almohades, Σααντίνες και οι ένδοξοι Αλαουίτες.

Είναι χώρα γαλλόφωνη, όπου η γαλλική ευγένεια έχει επηρεάσει τους κατοίκους της. Οι αντάρτες του «Πολισάριο», Αλγερινοί αντάρτες που δρούσαν στα σύνορα με την Αλγερία στο νότιο Μαρόκο, σήμερα έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Έξω από τις μεγάλες πόλεις ζωντανεύει πάντα η ίδια εικόνα των ζητιάνων (παρ’ όλο που η ελεημοσύνη απαγορεύεται), των φτωχών χωρικών και των μικρεμπόρων που βρίσκονται συνέχεια σε αναζήτηση πελατών. Συχνά τραβούν τους τουρίστες από το μανίκι για να τους παρακινήσουν να μπουν στο κατάστημά τους και εκεί αρχίζουν τα ατέλειωτα παζάρια.

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η ομορφιά και η κομψότητα των γυναικών. Ίσως είναι οι πιο γοητευτικές γυναίκες της αφρικανικής ηπείρου. Συνήθως έχουν το πρόσωπο σκεπασμένο, παρόλο που οι νεότερες άρχισαν να εγκαταλείπουν την αναχρονιστική αυτή συνήθεια. Είναι όμως πάντα κομψότατες με θαυμαστή αρμονία χρωμάτων ανάμεσα στο πέπλο, στη μακριά αραβική ενδυμασία και στα ρούχα που διακρίνονται μέσα από τα ανοίγματα του μακριού πανωφοριού.

Παρ’ όλους τους κινδύνους και παρ’ όλη την ακρίβεια, το Μαρόκο διατηρεί μια μεγάλη γοητεία που οφείλεται στις παλιές αραβικές πόλεις του, στις κάτασπρες πολιτείες και στους χαρακτηριστικούς ανθρώπινους τύπους του: στο μάγο των φιδιών, σ’ αυτόν που διαβάζει το «Κοράνιο», στο γραφιά, σ’ αυτόν που καταπίνει σπαθιά, στον υπαίθριο κουρέα που ξυρίζει τα κεφάλια γουλί, στις γυναίκες των Βερβέρων με τα παιδιά στην πλάτη, στη γυναίκα που πουλάει σούπα, στους νερουλάδες με τα κουδουνάκια και τις χιλιόχρονες παραδόσεις. Είναι επίσης και η μαγεία που νιώθεις κοντά στα ποτάμια από την ομορφιά των γερανών, των κύκνων, των φοινικόπτερων που καθώς στέκονται στην άμμο μοιάζουν με μακρόστενα αγάλματα του Τζακομέτι.
Η μαροκινή ζωή εξακολουθεί να έχει τις ρίζες της στις παλιές παραδόσεις, παρ’ όλο που τα έθιμα έχουν αλλάξει, επειδή η χώρα άργησε να εξισλαμιστεί και να εξαραβιστεί. Ο πληθυσμός, βερβερικός ο περισσότερος, φημίζεται για την περηφάνιά του, την ειρωνική του διάθεση, το σαρκασμό του και ιδιαίτερα για τη βαθιά του αξιοπρέπεια. Επίσημα το Μαρόκο είναι μουσουλμανική χώρα: η συρροή στα τζαμιά είναι μόνιμη και η Παρασκευή, η μέρα που η πράσινη σημαία στο μιναρέ αναγγέλλει την ώρα της μεγάλης προσευχής, επιβλητική: ο μήνας της νηστείας, το Ραμαντάν, τηρείται αυστηρότατα. Ο μονάρχης φέρει τον τίτλο του «πρίγκιπα των πιστών» και το προσκύνημα στη Μέκκα, που διευκολύνεται από τα μοντέρνα συγκοινωνιακά μέσα, θεωρείται σπουδαίο γεγονός. Το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των βεδουίνων φαίνεται ακόμα και από το σχηματισμό πολυάριθμων αιρέσεων.
Το εθνικό πιάτο του Μαρόκου είναι το «κουσκούς», που φτιάχνεται από σιμιγδάλι βρασμένο στον ατμό και ανακατωμένο με διάφορα χορταρικά, ρεβύθια και ξηρή σταφίδα και από βραστό κατσίκι ή κοτόπουλο. ΄Όλα αυτά περιχύνονται με ένα πολύ
πικάντικο ζωμό.
Το γνήσιο λαϊκό φολκλόρ θα το δει κανείς στους τοπικούς χορούς του νότου (ο «γκέντρα» στην Γκουλιμινέ και ο «χαουάς» στις κάσμπες του Άνω Άτλαντα) ή στα «μουζέμ» τις θρησκευτικές αυτές γιορτές που τελούνται σε πολλά μέρη της χώρας με αθρόα συμμετοχή του λαού που φοράει πολύχρωμα ρούχα.

ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΡΟΚΟ

ΜΑΡΑΚΕΣ: Το μαργαριτάρι του νότου! Εδώ ο ταξιδιώτης βρίσκει τα πάντα. Η πόλη είναι γεμάτη από υπέροχα αξιοθέατα, από καλά καταστήματα, για να κάνετε φθηνές και καλές αγορές και από πολύ καλή νυχτερινή ζωή και διασκέδαση. Η πόλη είναι πασίγνωστη, ελάχιστοι δεν θα έχουν ακούσει για το Μαρακές και ελκύει πολυάριθμο τουρισμό. Εδώ έχει κτίσει την villa της η Τζάκυ Κέννεντυ. Το ξενοδοχείο «la Mamounia» από τα πιο γνωστά στη γη, φιλοξένησε τους διασημότερους πελάτες.

ΒΟΥΛΟΥΜΠΙΛΙΣ: Αρχαία ρωμαϊκή πόλη, με αξιόλογο αρχαιολογικό χώρο και ερείπια από σπίτια, θέατρα, λουτρά, παλάτι και μουσεία. ΜΕΚΝΕΣ: Από τις πιο ιστορικές πόλεις του Μαρόκου με αξιοθέατα που κόβουν την ανάσα, όπως τα τείχη και οι πύλες της πόλης και το τζαμί του Μουλάϊ Ισμαήλ.

ΟΥΑΡΖΑΖΑΤ: Χτισμένη στις όχθες του Κουέντ, αποτελούσε οχυρό των Γάλλων Λεγεωνάριων, μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική πόλη του νότου.

ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ: Η διάσημη πόλη, που είναι η εμπορική και οικονομική «πρωτεύουσα» του Μαρόκου. Έχει σήμερα πάνω από 3 εκατομμύρια κατοίκους. Με ευχάριστο και δροσερό κλίμα η Καζαμπλάνκα είναι μια μοντέρνα πόλη με μεγάλες λεωφόρους και ωραία πάρκα, χτισμένη στα παράλια του Ατλαντικού.

ΡΑΜΠΑΤ: Η σύγχρονη πρωτεύουσα του Μαρόκου. Μια εντυπωσιακή πόλη με το παλάτι του Βασιλιά Χασάν του 2ου, το Μαυσωλείο του Μοχάμεντ του 5ου και όλα τα κυβερνητικά κτίρια. ΦΕΖ: Η παλιά πρωτεύουσα με την τεράστια Μεντίνα, τα παλιά μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία (Μεντρέσες), το παλάτι Νταρ Μπάβα και τα μουσεία.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΟΤΟΣ: Μια εκπληκτική περιοχή του Μαρόκου με εντυπωσιακές εναλλαγές τοπίων και εικόνων. Έρημος με οάσεις, πράσινες κοιλάδες και φαράγγια, χιονισμένες κορυφές και δάση, παζάρια και μεσαιωνικές Κάσμπες.

ΑΓΚΑΝΤΙΡ: Το Μαϊάμι της Αφρικής! Τουριστικό θέρετρο με μεγάλες και πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, χτισμένες κατά μήκος της παραλίας του Ατλαντικού. Η ιδανική πόλη για συνδυασμό παραθερισμού και εξορμήσεων στη νότια περιοχή του Μαρόκου.