ΣΥΡΙΑ – ΛΙΒΑΝΟΣ

ΣΥΡΙΑ: Η «οδός της Δαμασκού» μια αμετάβλητη στους αιώνες σκηνογραφία Χαρακτήρας των κατοίκων φλογερός, γεμάτος πάθη, δονούμενος από ανησυχία αέναη, κληρονομική.

ΔΑΜΑΣΚΟΣ: «Το λιμάνι της ερήμου», κέντρο καραβανιών με τα περιφημότερα «σουκ» (αγορές) της Ανατολής.

ΑΜΜΑΝ: «Η Ρώμη της Ερήμου» ΠΕΤΡΑ: Η Ρόδινη Πολιτεία

ΛΙΒΑΝΟΣ: Η αρχαία χώρα των Φοινίκων Το Παρίσι της Εγγύς Ανατολής Πολιτικά και θρησκευτικά προβλήματα ενός Μεσογειακού Λας Βέγκας. Ένα γαλλικής επιρροής προτεκτοράτο. Κατάρρευση του αμέριμνου πλούσιου έθνους. Εμφύλιος σπαραγμός που σπάραξε τη χώρα. Πληθυσμός με γνωρίσματα ευρωπιδών πληθυσμών

Στην “εύφορη ημισέληνο”, στην οποία άφησαν τα σημάδια τους πολλοί λαοί, ανάμεσά τους Έλληνες, Ρωμαίοι, Φοίνικες και Οθωμανοί, γεννήθηκαν θρησκείες , πολιτισμοί και αλφάβητα. Πόλεις όπως η ΠΕΤΡΑ ή αλλιώς «Τριανταφυλλένια Πόλη», το ΑΜΑΝ ή αλλιώς «Λευκή Πόλη», η ΠΑΛΜΥΡΑ, από τους περιφημότερους αρχαιολογικούς χώρους της ανατολής, η ΒΙΒΛΟΣ, η ΤΥΡΟΣ και η ΣΙΔΩΝ σφραγίζουν αυτή την μοναδικότητα του ταξιδιού που άλλοτε σε ταξιδεύουν στο παρελθόν με τα μνημεία και τις παραδόσεις τους και άλλοτε σε γυρίζουν στο παρόν με την άψογη τουριστική υποδομή τους. Κατακτητές, έμποροι, Έλληνες, Φοίνικες, Άραβες, σταυροφόροι, Γενουάτες, Τούρκοι, Ερημίτες και Ρωμαίοι Ανθύπατοι έχουν αφήσει ανεξίτηλα ίχνη στο Λίβανο, την «Πύλη της Ανατολής». Εδώ το πνεύμα της ερήμου συναντιέται με το μεσογειακό ουμανισμό:όλα είναι αρχαία, όλα έχουν ζωή χιλιετιών και όλα φαίνονται να ξαναγεννιούνται κάθε μέρα. Παράλληλα μ‘ αυτά υπάρχει η πραγματικότητα μιας χώρας, που, με τους πληθυσμούς της αμυνόμενους στα βουνά, κατόρθωσε να διατηρήσει ανέπαφα τα ίχνη της πιο αρχαίας Ανατολής.

ΠΑΛΜΥΡΑ

Η αρχαία Παλμύρα (Ταντμόρ στην αραμαϊκή), ιδρυμένη από τον Σολομώντα στην όαση της Συριακής ερήμου, στα μισά του δρόμου ανάμεσα στη Μεσόγειο και στον Ευφράτη, βρισκόταν πάνω στο πέρασμα των καραβανιών, που από την κεντρική Ασία ταξίδευαν έως την Αίγυπτο ή από τη Μεσόγειο έφταναν ως τη ζώνη του Περσικού Κόλπου. Σήμερα στην Παλμύρα δεν περνάει πια ο δρόμος των καραβανιών, αλλά ένας πετρελαιαγωγός που μεταφέρει το πετρέλαιο του Ιράν στη Μεσόγειο Θάλασσα. Η Παλμύρα ήταν ρωμαϊκή αποικία, καταστράφηκε τελείως από τον Τραϊανό και ανοικοδομήθηκε από τον Αδριανό, έγινε κατόπιν το κέντρο ενός ανεξάρτητου κράτους ανάμεσα στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και στην περσική ώσπου υποδουλώθηκε οριστικά από τον Αυρηλιανό.

Πριν από τους Ρωμαίους, οι Σελευκίδες την είχαν κρατήσει κάτω από την επιρροή τους, φέρνοντας εδώ τον ελληνισμό, που όμως δεν εξάλειψε ούτε τις τοπικές παραδόσεις αλλά ούτε και την τοπική γλώσσα: την αραμαϊκή. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως μεγάλο μέρος της πόλης τονίζοντας το μεικτό της χαρακτήρα, που από τη μια πλευρά ήταν ελληνιστικορωμαϊκός και από την άλλη παρθικός. Πολλά και επιβλητικά είναι τα αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως ο μεγάλος δρόμος με τις κιονοστοιχίες, το ιερό του Μπελ με το ναό, το θέατρο, το ιερό του Μπα Αλ-Σαμέν, η αγορά, το σεράι, ο ναός του Ναμπού. Ο επιγραφικός πλούτος της Παλμύρας είναι σημαντικός και περικλείει σπουδαία δίγλωσσα μνημεία. Ως προς το γλυπτό πλούτο της, η Παλμύρα χαρακτηρίστηκε η πλουσιότερη πόλη της αρχαιότητας.

ΜΠΑΑΛΜΠΕΚ

Η πόλη, που ιδρύθηκε από τους Φοίνικες, υπήρξε κέντρο λατρείας του Βάαλ και αργότερα έγινε η ελληνική αποικία Ηλιούπολις και η ρωμαϊκή Julia Augusta Felix. Τη μεγαλύτερή της ακμή γνώρισε με τους Αντωνίνους. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1170 στους πρόποδες της νοτιοδυτικής πλευράς του Αντιλιβάνου, κοντά στην αριστερή όχθη του Λιτάνι. Ενδιαφέροντα και επιβλητικά είναι τα λείψανα του μεγαλόπρεπου ναού της ηλιουπολιτικής τριάδας (Δία, Αφροδίτη, Ερμή), που χτίστηκε την εποχή των Αντωνίνων. Καλά διατηρημένος επίσης είναι και ο γειτονικός οκτάστηλος ναός του Βάκχου, που χρονολογείται από τα μέσα του 2ου αιώνα. Στο κεντρικό τμήμα της ρωμαϊκής αποικίας βρίσκεται ο στρογγυλός ναός της Αφροδίτης, του πρώτου μισού του 3ου π. Χ. αιώνα.