Αν αναζητήσετε το hashtag Zante ή Zakynthos στο Instagram, σχεδόν οι μισές από τις εικόνες αυτού του ελληνικού νησιού απεικονίζουν έναν αμμώδη κόλπο όπου κυριαρχούν τα συντρίμμια ενός παλιού πλοίου.
Η παραλία Ναυάγιο και το 43 ετών ναυάγιό της είναι ένα από τα πιο επισκέψιμα και πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα του νησιού, με τις τουριστικές εταιρείες να προσφέρουν ειδικές εκδρομές.
Πρόσφατες αναρτήσεις στο Instagram, ωστόσο, δείχνουν πόσο πολύ έχει φθαρεί το σκάφος κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας από τον έντονο κυματισμό. Μάλιστα από την πρόσφατη κακοκαιρία, το κουφάρι του πλοίου κόπηκε στα δύο.
Τώρα, η κατάσταση του σκάφους έχει έρθει στην προσοχή των αρχών λόγω των φόβων ότι μπορεί να παρασυρθεί εντελώς – μαζί με αυτό και ένα μεγάλο κομμάτι των εσόδων του νησιού από τον τουρισμό, καθώς είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα παγκοσμίως ελληνικά τοπόσημα.
Ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ και καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών Ευθύμης Λέκκας έκρουσε το καμπανάκι του κινδύνου, μιλώντας τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου στην κρατική τηλεόραση:
«Το Ναυάγιο είναι μία ευαίσθητη περιοχή. Είναι η πιο φωτογραφημένη περιοχή του κόσμου, μαζί με 2-3 άλλες ελληνικές παραλίες. Αυτό που προσπαθούμε χρόνια να πείσουμε τους φορείς στη Ζάκυνθο και στην περιφέρεια είναι ότι πρέπει να ληφθούν ειδικά μέτρα. Και αυτά δεν αφορούν μόνο όσα έχουν να κάνουν με την αποβίβαση επισκεπτών στην παραλία. Αυτά επιβεβαιώθηκαν από τις πολλές κατολισθήσεις που έγιναν αυτό το διάστημα. Πέρα από την απαγόρευση, βλέπουμε ένα μοναδικό μνημείο να καταστρέφεται και ουσιαστικά το έχουμε αφήσει στην τύχη του. Όταν καταστραφεί το πλοίο από τον έντονο κυματισμό στην περιοχή, -έχει ήδη κοπεί στα δύο ή τρία κομμάτια κι έχει διαλυθεί-, θα φύγει και όλη η παραλία. Σε λίγο δεν θα υπάρχει παραλία Ναυαγίου, γιατί αυτή διαμορφώθηκε όταν προσάραξε ο Παναγιώτης, το πλοίο.
Πριν το ναυάγιο, πριν 43 χρόνια, η παραλία ήταν πάρα πολύ μικρή, είχαμε κατολισθήσεις από τα ασβεστολιθικά που δομούν τα πρανή και στη συνέχεια ο βράχος θρυματιζόταν και με τα κύματα γινόταν η παραλία. Αλλά υπήρχε και η αντίθετη διαδικασία, με διάβρωση από τα κύματα. Η παραλία πριν το ναυάγιο είχε πλάτος της τάξης των 10 ως 30 μ. Με το που προσάραξε το πλοίο, εμπόδιζε την μεγάλη διάβρωση.
Έτσι, η τροφοδοσία με βράχους και κατολισθήσεις, πλάτυνε την παραλία. Όταν φύγει το πλοίο, τα κύματα θα αρχίσουν ξανά να την διαβρώνουν, θα έχουμε μεγαλύτερη ένταση στην μεταφορά άμμου στον πυθμένα της θάλασσας, που είναι πολύ βαθιά. Και δεν θα μπορούν να αντισταθμίσουν τη χαμένη άμμο οι κατολισθήσεις και η διάβρωση των πρανών. Θα χάσουμε και το πλοίο, που ήδη είναι στα τελευταία στάδια της δομής του, αλλά και την παραλία».